ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ-ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ
Ιούνιος 2017
Επιμέλεια ΛΑΜΠΡΟΣ Σ.ΤΣΟΓΚΑΣ
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
===Στην παράγραφο 1 του άρθρου 41ΣΤ Ν.2725/99 προσδιορίζονται οι πράξεις αθλητικής βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις. Για να στοιχειθετούνται αυτές πρέπει να λάβουν χώρα αδικήματα βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις μέσα σε αθλητικές εγκαταστάσεις (δηλαδή σε χώρους που πρρορίζονται για να γίνει αθλητική δραστηριότητα) ή στο χώρο που έχει άμεση τοπική ενότητα ή στις βοηθητικές εγκαταστάσεις ή στους χώρους προσέλευσης και στάθμευσης. Εννοείται ότι οι τελευταίοι χώροι αποτελούν κριτήριο εφαρμογής της διάταξης ακόμη και αν δεν έχουν άμεση τοπική εγγύτητα με το χώρο της αθλητικής εκδήλωσης, αφού αλλιώς δεν θα ειχε νόημα η παράθεσή τους. Περαιτέρω οι πράξεις αυτές πρέπει να γίνονται κατά τη διάρκεια αθλητικής εκδήλωσης. ‘Ετσι ο δράστης τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο έτη και χρηματική ποινή, εκτός εάν η πράξη τιμωρείται βαρύτερα σύμφωνα με άλλη διάταξη αν με πρόθεση:
α) ρίχνει προς τον αγωνιστικό χώρο ή εναντίον άλλου οποιοδήποτε αντικείμενο, που μπορεί να προκαλέσει έστω και ελαφρά σωματική βλάβη,
β) βιαιοπραγεί κατά άλλου, ανεξάρτητα εάν από τη βιαιοπραγία επήλθε σωματική βλάβη, ή εκτοξεύει απειλές κατά προσώπου, το οποίο σύμφωνα με τους κανονισμούς της οικείας αθλητικής ομοσπονδίας αναγράφεται στο φύλλο αγώνα,
γ) κατέχει ή χρησιμοποιεί αντικείμενα που μπορούν να προκαλέσουν σωματικές βλάβες,
δ) κατέχει ή χρησιμοποιεί βεγγαλικά, καπνογόνα, κροτίδες και γενικά εύφλεκτες ύλες.
===Στην πράγραφο 2 του εν λόγω άρθρου περιγράφονται η προνομιούχος μορφή αδικημάτων αθλητικής βίας αλλά και ειδικές περιπτώσεις συμπεριφοράς που εντάσσονται στον εν λόγω εννοιολογικό προσδιορισμό.
Ειδικότερα με φυλάκιση μέχρι ενός έτους και χρηματική ποινή τιμωρείται όποιος
τελεί κάποια από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου (αυτές δηλαδή που ήδη προαναφέρθηκαν) με αφορμή μία αθλητική εκδήλωση πριν από την έναρξη ή μετά τη λήξη της ή μακριά από το χώρο που προορίζεται για την εκδήλωση αυτήν. Επομένως τα κριτήρια πια είναι η πράξη να λάβει χώρα πριν ή μετά τη λήξη της αθλητικής εκδήλωσης αλλά πάντα με αφορμή αυτή (δηλαδή ο δράστης εμφανίζει ένα ψυχικό δεσμό με την αθλητική εκδήλωση για τελέσει την πράξη), ή κατά τη διάρκειά της, πριν ή μετά από αυτή αλλά σε τόπο μακρινό από εκείνον που είναι προκαθορισμένος να συμβεί η αθλητική εκδήλωση.
===Επίσης με την ίδια ποινή (δηλ. με φυλάκιση μέχρι ενός έτους και χρηματική ποινή) τιμωρείται κατά την παράγραφο 2 εδ.γ’ όποιος απευθύνει ατομικά ή ως μέλος ομάδας σε τρίτους εκφράσεις που προσβάλλουν την εθνική ταυτότητα των προσώπων αυτών ή είναι ρατσιστικού περιεχομένου ή προσβάλλει τον εθνικό ύμνο, τα ολυμπιακά σύμβολα ή τους ολυμπιακούς αγώνες. Εδώ απουσιάζει οποιοδήποτε κριτήριο τοπικό ή χρονικό και έτσι η μόνη βάση τέλεσης του αδικήματος είναι η πιο πάνω συμπεριφορά του δράστη να γίνει με αφορμή την αθλητική εκδήλωση (δηλαδή αρκεί να υπάρχει ο ψυχικός δεσμός του δραστη με το αθλητικό συμβάν για να θεμελιωθεί το αξιόποινο).
===Περαιτέρω την πιο πάνω ποινή αντιμετωπίζει όποιος χωρίς δικαίωμα από το νόμο ή τους κανονισμούς της οικείας αθλητικής ομοσπονδίας ή υπερβαίνοντας το δικαίωμά του αυτό, εισέρχεται με σκοπό τη διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής του αγώνα ή την πρόκληση επεισοδίων, λόγω του αποτελέσματός του, κατά τη διάρκεια αθλητικής συνάντησης ή αμέσως πριν από την έναρξη ή αμέσως μετά τη λήξη της, στον αγωνιστικό χώρο ή στο χώρο των αποδυτηρίων των αθλητών και των διαιτητών ή στους διαδρόμους που συνδέουν τους ανωτέρω χώρους. Η ειδική μορφή της περίπτωσης αυτής έχει να κάνει με την είσοδο του προσώπου σε συγκεκριμένους και μόνο χώρους και ειδικότερα στο γήπεδο, στα αποδυτήρια των αθλητών και των διαιτητών και στους διαδρόμους των αποδυτηρίων. Ο προσδιορισμός τους είναι περιοριστικός. Η είσοδος του δράστη πρέπει να απαγορεύεται ρητά απο το νόμο ή από τον κανονισμό της ομοσπονδίας του αθλήματος ή να γίνεται με υπέρβαση των ορίων του δικαιώματος εισόδου αυτού (δηλ. να γίνεται σε είσοδος σε σημείο που σε κάθε περίπτωση είναι απαγορευμένη ζώνη για το δράστη με βάση το νόμο ή τον εσωτερικό κανονισμό της αθλητικής ομοσπονδίας).Η είσοδος μπορεί να γίνεται κατά τη διάρκεια της αθλητικής εκδήλωσης ή αμέσως μετά τη λήξη της ή αμέσως πριν. Επομένως η ανεπίτρεπτη είσοδος, όταν γίνεται πριν ή μετά τη συνάντηση, πρέπει να έχει μια άμεση χρονική συνάφεια με τη διάρκεια της αθλητικής συνάντησης για να θεμελιώνεται κατ’αρχήν ο άδικος χαρακτήρας της. Στη συμπεριφορά του δράστη πρέπει να διαπιστώνεται το κίνητρό του, δηλαδή η ύπαρξη δυσαρέσκειας για το αποτέλεσμα, χωρίς τούτο να οφείλεται αποκλειστικά στις αποφάσεις των διαιτητικών οργάνων ή των κριτών του αγώνα, αλλά ακόμη και στην ποιότητα της απόδοσης των αθλητών.
===Ακόμη στην παράγραφο 5 τυποποείται ειδική αξιόποινη συμπεριφορά με φυσικό υποκείμενο τέλεσης οποιονδήποτε παροτρύνει, υποκινεί, ενθαρρύνει ή διευκολύνει με οποιονδήποτε τρόπο και ιδίως δημόσια ή δια του έντυπου ή ηλεκτρονικού τύπου ή του διαδικτύου μεμονωμένα άτομα ή οργανωμένες ομάδες προσώπων για να διαπράξουν αδικήματα αθλητικής βίας. Η ποινή είναι φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. Με βάση την ερμηνεία των όρων του Ποινικού Κώδικα από τον Καθηγητή Μανωλεδάκη εκείνος που παροτρύνει, είναι αυτός που προτρέπει, που προσπαθεί να προκαλέσει την απόφαση σε αλλον για να προβεί σε κάποια πράξη, αλλά και αυτος που προσπαθεί να ενισχύσει άλλον για ήδη ληφθείσα απόφαση. Αυτός που υποκινεί είναι όποιος μέσα σε πλήθος έχει ηγετικό ρόλο παρακινώντας άλλους για συγκεκριμένη πράξη. Το πρόσωπο που διευκολύνει είναι τούτο που παρέχει μέσα ή ευκαιρίες για την ανεμπόδιστη τέλεση της πράξης. Η απαξία του εν λόγω εγκλήματος εξαντλείται στην τετελεσμένη απόπειρα ηθικής αυτουργίας ή στη μη τετελεσμένη απόπειρα ή στη διαμόρφωση των τεχνικών συνθηκών για να τελεστεί μορφή αθλητικής βίας, δίχως να είναι αναγκαίο η διάπραξη της τελευταίας.
===Τέλος στις παραγράφους 3, 4 και 4Α του άρθρου 41ΣΤ Ν.2725/1999 περιγράφονται επιβαρυντικές περιστάσεις τέλεσης αθλητικής βίας. Ειδικότερα σύμφωνα με την παράγραφο 3 αν οι πράξεις των παραγράφων 1 και 2 τελέστηκαν υπό περιστάσεις που μαρτυρούν ότι ο δράστης είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την ομαλή τέλεση των αθλητικών εκδηλώσεων, επιβάλλεται ποινή φυλάκισης μέχρι τριών ετών, εκτός εάν η πράξη τιμωρείται βαρύτερα σύμφωνα με άλλη διάταξη. Για την εφαρμογή του παρόντος, ιδιαίτερα επικίνδυνος χαρακτηρίζεται ιδίως ο δράστης που αποδεικνύεται ότι έχει τελέσει στο παρελθόν αδικήματα βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις ή ότι συμμετείχε στην τέλεση των πράξεων έχοντας αρχηγικό ρόλο ή ενήργησε βάσει οργανωμένου εγκληματικού σχεδίου ή προξένησε σημαντικής έκτασης φθορές ή βλάβες σε έννομα αγαθά τρίτων. Στη συνέχεια με βάση την παράγραφο 4 μια σειρά από αξιόποινες πραξεις όπως της απλής, απρόκλητης και επικίνδυνης σωματικής βλάβης, της βαριάς σωματικής βλάβης, της συμπλοκής, της παράνομης βίας, της απειλής, της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας υπό τις προϋποθέσεις των παραγράφων 1 και 2 , θεωρείται ιδιαίτερα επιβαρυντική περίσταση και η επιβαλλόμενη ποινή μπορεί να ξεπεράσει το ανώτατο όριο που προβλέπεται γι' αυτά στον Ποινικό Κώδικα και να φτάσει στο ανώτατο όριο του είδους της ποινής. Κατά την παράγραφο 4Α Συνιστούν επιβαρυντικές περιπτώσεις και η επιβαλλόμενη ποινή μπορεί να ξεπεράσει το ανώτατο όριο που προβλέπεται στις παραγράφους 1 και 2 του παρόντος άρθρου ή στον Ποινικό Κώδικα και να φθάσει έως το ανώτατο όριο του είδους της ποινής: α) το ότι ο δράστης κατά την τέλεση των πιο πάνω πράξεων χρησιμοποίησε όπλο ή κάθε άλλου είδους μέσο, ικανό και πρόσφορο να προκαλέσει κίνδυνο για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα τρίτων, β) το ότι από τη βαρύτητα της πράξης, τη βιαιότητα κατά την τέλεσή της, τις περιστάσεις αυξημένης επικινδυνότητας για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα προσώπων, τα αίτια που ώθησαν τον δράστη σε αυτήν και τη σοβαρή διασάλευση της δημόσιας τάξης, προκύπτει αντικοινωνικότητα αυτού και σταθερή ροπή του σε διάπραξη νέων εγκλημάτων στο μέλλον, γ) το ότι ο δράστης εκδήλωσε ρατσιστική συμπεριφορά, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 81 Α του ΠΚ.
Η διαφορά της επιβαρυντικής περίστασης της παραγράφου 3 με την παράγραφο 4 είναι ότι στην επιβαρυντική περίσταση της παραγράφου 3 απαιτείται η τέλεση κάποιου από τα εγκλήματα, που τυποποιούνται στις παραγράφου 1,2 από δράστη ιδιαίτερα επικίνδυνο, ενώ στην παράγραφο 4 αρκεί η τέλεση κάποιου από τα περιοριστικά αναφερόμενα αδικήματα εντός αγωνιστικού χώρου ή σε χώρους άλλους χώρους με αφορμή την αθλητική εκδήλωση άσχετα της επικινδυνότητας του δράστη. Επιπρόσθετα η διαφορά των ποιοτικών χαρακτηριστικών των επιβαρυντικών περιστάσεων των παραγράφων 3 και 4Α συνίσταται στο ότι στη μεν παράγραφο 3 αύξηση της ποινης εστιάζεται στην επικυνδυνότητα του δράστη, ενώ στην παράγραφο 4Α στην έκταση της βλάβης, στον κίνδυνο της βλάβης και στο μέσο της βλάβης του παθόντος και στην προσβολή του από ρατσιστικές εκδηλώσεις.
===Με βάση όσα προαναφέρθηκαν πρέπει να αναζητηθούν στη θεωρία και στη νομολογία ερμηνευτικές προσεγγίσεις για επιμέρους ζητήματα.
1ον. Μια αθλητική εκδήλωση άρχίζει όταν ο διαιτητής του αγώνα (ή ο υπεύθυνος για τη διεξαγωγή του εκάστοτε αγωνίσματος) σηματοδοτεί την έναρξη αυτού με τον τρόπο που προβλέπεται από τους οικείους κανονισμούς. Στην περίπτωση που από τον κανονισμό του συγκεκριμένου αγωνίσματος οριοθετείται χρονικά η διάρκειά του, ο αγώνας ολοκληρώνεται μετά το πέρας του προκαθορισμένου χρονικού διαστήματος (π.χ. αγώνας καλαθοσφαίρισης), ενώ όταν το αγώνισμα επιτρέπεται να φτάσει στο τέλος του με την ανάδειξη του νικητή π.χ. στα πλαίσια αγωνισμάτων που διεξάγονται σε ρινγκ), αυτή αποτελεί το χρονικό σημείο λήξης του.
Ζήτημα γεννάται με τις προβλεπόμενες ή μη διακοπές που πραγματοποιούνται στα πλαίσια μιας αθλητικής εκδήλωσης. Εντάσσονται στη διάρκεια του αγώνα με την έννοια της παρ. 1 του άρθρου 41 ΣΤ΄, έτσι ώστε, εάν τελεστούν κατά τη διάρκεια αυτών οι αξιόποινες πράξεις της ίδιας παραγράφου, να τιμωρούνται από τον ίδιο νόμο ή όχι.
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι αναμφίβολα καταφατική. Αθλητική εκδήλωση χωρίς διακοπές δεν υφίσταται. Κατά συνέπεια, η κάθε μορφής διακοπή (: για την ξεκούραση των αθλητών ή λόγω τεχνικών προβλημάτων που ανακύπτουν ή με αφορμή τον τραυματισμό ενός αθλητή) δεν μπορεί παρά να εντάσσεται στη διάρκεια της αθλητικής εκδήλωσης. Στις περιπτώσεις αυτές, ο αγώνας δεν λήγει, αλλά απλώς σταματά για ένα μικρό χρονικό διάστημα, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της διάρκειας της όλης εκδήλωσης και οι αξιόποινες πράξεις που τυχόν λαμβάνουν χώρα στα πλαίσια αυτών των χρονικών σημείων τιμωρούνται ως εγκλήματα που τελούνται κατά τη διάρκεια των αθλητικών εκδηλώσεων.
===2ον Από τη γραμματική ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 41 ΣΤ΄ παρ. 1 περ. α΄ του N 2725/1999 προκύπτει ότι τα αντικείμενα που ο δράστης ρίχνει προς τον αγωνιστικό χώρο ή εναντίον άλλου πρέπει να είναι τέτοιου είδους, ώστε να μπορούν να προκαλέσουν έστω και ελαφρά σωματική βλάβη σε άλλο πρόσωπο. Περαιτέρω, ένα αντικείμενο πρόσφορο να προκαλέσει την παραπάνω βλάβη, είναι αρκετό να επισύρει την τιμωρία εκείνου που το ρίχνει στον αγωνιστικό χώρο ή εναντίον άλλου, ακόμη κι αν τελικά ο φερόμενος ως δράστης αστόχησε ή, αν και βρήκε το στόχο του, δεν προκάλεσε την ενδεχόμενη βλάβη. Το συμπέρασμα αυτό και λογικό είναι και αναμενόμενο. Ο νομοθέτης με την τυποποίηση του ως άνω εγκλήματος τιμωρεί τη ρίψη αντικειμένων, χωρίς προφανώς να αξιώνει η ενέργεια αυτή, για να είναι αξιόποινη, να έχει προκαλέσει έστω και ελαφρά σωματική βλάβη σε άλλον (βλ. σχετ. Φ. Ράπτη, «Βία στα γήπεδα Ποιν.Δικ Ιανουάριοσ 2007). Με την υπ’αριθ. 1483/2002 απόφαση του ΑΠ κρίθηκε ότι δεν είναι αναγκαίο για το Δικαστήριο να αιτιολογήσει η προσβαλλόμενη απόφαση με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να προκαλέσουν σωματικές κακώσεις σε τρίτους τα τροχιοδεικτικά φυσίγγια πολεμικού τυφεκίου διαμετρήματος 7,62, που έφερε η κατηγορούμενη κατά την είσοδό της σε αθλητικό χώρο, ενόψει ποδοσφαιρικού αγώνα.
===3ον. Για την έννοια της βιαιοπραγίας πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το άρθρο 41 ΣΤ΄ του N 2725/1999 αρκεί να τιμωρηθεί ο δράστης αν προέβη σε βιαιοπραγία κατά άλλου, ανεξάρτητα εάν από τη βιαιοπραγία επήλθε σωματική βλάβη σε άλλο πρόσωπο. Κατά την ερμηνεία του καθηγητή Μανωλεδάκη βιαιορπαγία είναι η κακοποίηση στο σώμα άλλου, όπως το σπρώξιμο, το τράβηγμα, το σχίσιμο του ρούχου, η πίεση της παλάμης στο πρόσωπο του άλλου, όχι όμως το φτύσιμο, που αποτελεί έργω εξύβριση.
Ένα παράδειγμα σχετικό με τις βιαιοπραγίες κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων σε αθλητικούς χώρους μας δίνει η υπ’αριθ.778/2010 απόφαση Εφετείου Θεσσαλονίκης, την αναίρεση της οποίας ζήτησε ο κατηγορούμενος και απέριψε ο ΑΠ με την υπ’αριθ. 581/2011.
Την 15-5-2005, διεξαγόταν στο γήπεδο "Κλεάνθης Βικελίδης", στη Θεσσαλονίκη, ποδοσφαιρικός αγώνας για το πανελλήνιο πρωτάθλημα μεταξύ των ομάδων Π.Α.Ε. ΑΡΗΣ - Π.Α.Ε. ΗΡΑΚΛΗΣ. Κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του ποδοσφαιρικού αυτού αγώνα μετά την επίτευξη τέρματος από την ομάδα του ΑΡΗ, ο κατηγορούμενος, που ήταν θεατής του, εισήλθε από τη Θ-1 εντός του αγωνιστικού χώρου, πλησίασε τον τερματοφύλακα του ΗΡΑΚΛΗ και κατάφερε σ' αυτόν μία γροθιά στο πρόσωπο. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει να κηρυχθεί ένοχος ο κατηγορούμενος" Στη συνέχεια ο κατηγορούμενος κηρύχθηκε ένοχος του ότι "στη Θεσσαλονίκη από πρόθεση μέσα σε αθλητική εγκατάσταση, κατά τη διάρκεια αθλητικής εκδήλωσης βιαιοπράγησε κατά άλλου και ειδικότερα ευρισκόμενος μέσα στο γήπεδο "Κλεάνθης Βικελίδης", κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ των ομάδων Π.Α.Ε. ΑΡΗΣ - Π.Α.Ε. ΗΡΑΚΛΗΣ, μετά την επίτευξη τέρματος από την ομάδα του ΑΡΗ, εισήλθε από τη Θ-1 εντός του αγωνιστικού χώρου, πλησίασε τον τερματοφύλακα του ΗΡΑΚΛΗ κάτοικο ..., και κατάφερε σ' αυτόν μία γροθιά στο πρόσωπο". Ο ΑΠ έκρινε ότι με βάση αυτά που δέχθηκε το Εφετείο, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την επιβαλλόμενη, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκτίθενται σε αυτήν με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και θεμελιώνουν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του ως άνω εγκλήματος. Άλλο παράδειγμα βιαιοπραγίας δίνεται με την υπ’ αριθμ. 492/1998 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πάτρας. Σύμφωνα με αυτήν, ο κατηγορούμενος, όντας ο ίδιος ποδοσφαιριστής της «φιλοξενούμενης» ομάδας και ενώ ο αγώνας βρισκόταν σε εξέλιξη, επιτέθηκε και κτύπησε τον διαιτητή του αγώνα με κλωτσιά στην αριστερή πλάγια πλευρική χώρα.
===4ον. Σύφωνα με την υπ’αριθ. 682/2012 απόφαση του Α.Π από τον συνδυασμό των διατάξεων των παραγράφων 1 και 4 του άνω άρθρου 41ΣΤ του άνω Νόμου συνάγεται ότι η ρίψη προς τον αγωνιστικό χώρο ή εναντίον άλλου αντικειμένου που μπορεί να προκαλέσει έστω και ελαφρά σωματική βλάβη, ή η βιαιοπραγία μέσα στις αθλητικές εγκαταστάσεις ή στον αμέσως περιβάλλοντα χώρο τους ή η κατοχή αντικειμένων που μπορούν να προκαλέσουν σωματικές βλάβες, έχουν έναντι της επικινδύνου σωματικής βλάβης επικουρικό χαρακτήρα, αφού στην άνω παράγραφο 1 διαλαμβάνεται ρήτρα, η οποία δεν τιμωρεί τις ανωτέρω πράξεις, όταν αυτές κατ' άλλη διάταξη τιμωρούνται βαρύτερα όπως στην άνω παράγραφο 4. Ήτοι βάσει της αρχής της επικουρικότητος η άνω ρίψη βιοπραγία ή κατοχή απορροφάται από την επικίνδυνη σωματική βλάβη, η οποία ετελέσθη στους χώρους αυτούς.
===Όμως εκείνο που αξίζει ιδιαίτερης επισήμανσης είναι οι παλινωδίες του νομοθέτη σχετικά με το λεγόμενο ιδιώνυμο των εγκλημάτων αθλητικής βίας. Έτσι τη ιδιώνυμοείχε καθιερώσει ο Ν 3262/2004 και αφορούσε μόνο στην απαγόρευση μετατροπής της ποινής. Ο 3472/2006 επέκτεινε την απαγόρευση αυτή και στην αναστολή εκτέλεσης της ποινής, ενώ ο 3773/2009 ουσιαστικά κατήργησε το ιδιώνυμο, αφού προέβλεπε πλέον την εφαρμογή των γενικών διατάξεων του ΠΚ, πλην των περιπτώσεων υποτροπής και των παρεπομένων ποινών .Με το νόμο 4049/2012 η ποινή δεν αναστέλλεται και δεν μετατρέπεται εάν το Δικαστήριο κρίνει ότι ο δράστης, κατά την τέλεση των πιο πάνω πράξεων, χρησιμοποίησε όπλο ή κάθε άλλου είδους μέσο, ικανό και πρόσφορο να προκαλέσει κίνδυνο για την ζωή και τη σωματική ακεραιότητα τρίτων, ή μαρτυρείται αντικοινωνικότητα αυτού και σταθερή ροπή του σε διάπραξη νέων εγκλημάτων στο μέλλον από την ίδια τη βαρύτητα της πράξης, τις περιστάσεις τέλεσής της, από τα αίτια που τον ώθησαν σε αυτήν και την προσωπικότητά του. Ήδη όμως με το Ν.4356/2015 προστέθηκε β’ εδάφιο στην παράγραφο 6 κατά την οποία η ποινή για τις πράξεις του παρόντος άρθρου δεν μετατρέπεται σε καμία περίπτωση. Το Δικαστήριο, εφόσον αναστείλει την εκτέλεση της ποινής, ανεξαρτήτως του ύψους αυτής, διατάσσει την υποχρέωση του καταδικασθέντος να διαμένει στην κατοικία του κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, για χρονικό διάστημα ίσο με την ανασταλείσα ποινή. Η παραβίαση του συγκεκριμένου όρου συνεπάγεται την άρση της αναστολής. Σε περίπτωση δεύτερης καταδίκης για αδίκημα του παρόντος νόμου, ανεξαρτήτως του ύψους των αθροιζόμενων ποινών, δεν χορηγείται αναστολή εκτέλεσης της ποινής.» Ακόμη κατά το εδάφιο γ της 6ης παραγράφου σε περίπτωση καταδίκης για τις πράξεις των παραγράφων 1, 2, 4 και 5 του παρόντος, δεν επιτρέπεται η μετατροπή της στερητικής της ελευθερίας ποινής σε χρηματική ή σε παροχή κοινωφελούς εργασίας και δεν χορηγείται αναστολή εκτέλεσης της ποινής όταν: (αα) Ο δράστης είναι υπότροπος ή τελεί κατά συνήθεια τις πιο πάνω πράξεις ή (ββ) ο δράστης κρίνεται από τις περιστάσεις τέλεσης ως ιδιαιτέρως επικίνδυνος για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα ή την περιουσία τρίτων ή την ομαλή εκτέλεση των αθλητικών εκδηλώσεων."
===Ένα ζήτημα που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι η τύχη της έφεσης και η προθεσμία αυτής όσον αφορά το αναστολή της ποινής φυλάκισης και της παρεπόμενης ποινής. Με βάση την παράγραφο 8 εδ. Β’ του άρθρου 41 ΣΤ Ν.Σ725/1999 η προθεσμία για την άσκηση έφεσης κατά της καταδικαστικής απόφασης και η άσκηση εφέσεως δεν αναστέλλουν την εκτέλεσή της. Η παρεπόμενη ποινή, που επιβλήθηκε ουδέποτε αναστέλλεται. Πλην όμως τούτη η πρόβλεψη υποχωρεί μπροστά στην τροποποίηση του άρθρου 497 ΚΠΔ με το άρθρο 27 Ν.3904/2010, ενόψει μάλιστα της ειδικής μνείας στο άρθρο 34 Ν.3904/2010, ότι οποιαδήποτε αντίθετη ρύθμιση με τις προβλέψεις του Ν.3904/201 θεωρείται ότι καταργήθηκε. Η ίδια λύση πρέπει να δοθεί και σε άλλο δικονομικής φύσης ζήτημα, αυτό της καθ’υλην αρμοδιότητας, αφού με βάση την παράγραφο 8 εδ.α του άρθρου 41ΣΤ αρμόδιο Δικαστήριο είναι το Τριμελές Πλημ/κείο, με βάση όμως τις τροποποιήσεις των άρθρων 113, 114 ΚΠΔ με το Ν.3904/2010 η καθ’ύλην αρμοδιότητα καθιερώνεται για το Μονομελές Πλημ/κείο.
===Βασική θέση στα εγκλήματα αθλητικής βίας έχει η παρεπόμενη ποινή. Πια με βάση την παράγραφο 7 εδ. α’ του άρθρου 41ΣΤ 7.σε περίπτωση καταδίκης για πράξεις που προβλέπονται στις παραγράφους 1 έως 4, το δικαστήριο επιβάλλει υποχρεωτικά και για χρονικό διάστημα δύο έως πέντε ετών στο δράστη απαγόρευση προσέλευσης και παρακολούθησης όλων των αθλητικών εκδηλώσεων, αδιακρίτως αθλήματος, ακόμη και εκείνων που διεξάγονται εκτός της Ελληνικής Επικράτειας, στις οποίες μετέχει ομάδα, σε αγώνα της οποίας ή με αφορμή αγώνα της οποίας, τελέσθηκε η αξιόποινη πράξη. Το δικαστήριο μπορεί, επίσης, να απαγορεύσει την προσέλευση και παρακολούθηση και οποιασδήποτε άλλης αθλητικής εκδήλωσης, αν από τις περιστάσεις και με βάση την προσωπικότητα του δράστη κρίνει ότι αυτός είναι επικίνδυνος για την ομαλή τέλεση των αθλητικών εκδηλώσεων. Για την εκτέλεση της παρεπόμενης ποινής το δικαστήριο διατάσσει το δράστη να εμφανίζεται στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του ή διαμονής του πριν από την έναρξη της αθλητικής συνάντησης και να παραμένει σε αυτό ή σε χώρο άμεσης εποπτείας της αστυνομικής αρχής, δύο ώρες πριν από την έναρξή της έως δύο ώρες μετά τη λήξη της. Το δικαστήριο μετά από αίτημα του καταδικασθέντος προσδιορίζει στην απόφασή του το άθλημα και τις αθλητικές συναντήσεις για τις οποίες εφαρμόζεται η ανωτέρω παρεπόμενη ποινή. Αν ο καταδικασθείς παραβιάσει τους πιο πάνω όρους, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι τριών (3) μηνών, η οποία δεν μετατρέπεται σε χρηματική ούτε αναστέλλεται, και με χρηματική ποινή. Επιπλέον, αν η ανωτέρω παραβίαση συντελεστεί κατά τη διάρκεια του χρόνου αναστολής της κύριας ποινής, το αρμόδιο αστυνομικό τμήμα συντάσσει σχετική έκθεση, την οποία διαβιβάζει αμέσως στον εισαγγελέα πλημμελειοδικών του τόπου έκδοσης της καταδικαστικής απόφασης και εφαρμόζεται το άρθρο 101 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα. β) Εάν ο δράστης κάποιας πράξης από τις αναφερόμενες στις παραγράφους 1 έως 4 είναι ανήλικος, επιβάλλεται ως αναμορφωτικό μέτρο η προβλεπόμενη στην περίπτωση α' απαγόρευση προσέλευσης και παρακολούθησης αθλητικών εκδηλώσεων με τους όρους και τις προϋποθέσεις που πιο πάνω ορίζονται. Εάν ο ανήλικος είναι κάτω των 16 ετών, επιβάλλεται ως αναμορφωτικό μέτρο, αντί του ανωτέρω, η ανάθεση της υπεύθυνης επιμέλειας του ανηλίκου στους γονείς, τους επιτρόπους ή τους κηδεμόνες του.
===Άξιες μνείας είναι ακόμη δύο δικονομικές προβλέψεις στο άρθρο 41ΣΤ. Κατά τα οριζόμενα στο εδάφιο δ’ της παραγάφου 8 σε περίπτωση αναβολής ή διακοπής της εκδίκασης των αδικημάτων του εν λόγω άρθρου , το Δικαστήριο μπορεί να επιβάλλει ως περιοριστικό όρο την υποχρέωση εμφάνισης του κατηγορουμένου στο αστυνομικό τμήμα της κατοικίας ή διαμονής του υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις της παραγράφου 7 του άρθρου 41ΣΤ. Η παραβίαση του περιοριστικού όρου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι ενός έτους, η οποία δεν αναστέλλεται και δεν μετατρέπεται σε χρηματική.» Τέλος κατά τα οριζόμενα στην παράγραφο 9 η αυτόφωρη διαδικασία των δεν εφαρμόζεται για πλημμελήματα, αν η πράξη στρέφεται κατά της τιμής ή αφορά βλάβη της υγείας και φέρεται ότι διαπράχθηκε από διαιτητή οποιουδήποτε αθλήματος ή βοηθό του κατά την εκτέλεση των σχετικών με τον αγώνα καθηκόντων τους, ή από αθλητή κατά τη συμμετοχή του σε αθλητική συνάντηση.
===Για την αστυνομευση και απόδειξη εγκλημάτων αθλητικής βίας θεσπίστηκε ειδικό σύστημα παρακολούθησης. Ειδικότερα με την ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΥΠΟΠΑΙΘ/ΓΔΥΑ/ΔΤΥ/ΤΜΑΕ/ 229158/12878/1281/237 ΦΕΚ Β 1802/20.08.2015 καθιερώθηκε η εγκατάσταση και λειτουργία ηλεκτρονικού συστήματος εποπτείας αθλητικών εγκαταστάσεων.
Ειδικότερα κατά
Άρθρο 2
1. Οι χώροι που εποπτεύονται είναι: ο αγωνιστικός χώρος, οι κερκίδες, οι διάδρομοι των αποδυτηρίων, ο αμέσως εξωτερικά περιβάλλων χώρος, οι βοηθητικές εγκαταστάσεις όπως βοηθητικά γήπεδα, χώροι αναψυχής κ.ά.), οι εγγύς της αθλητικής εγκατάστασης χώροι προσέγγισης των θεατών προς την αθλητική εγκατάσταση και οι χώροι στάθμευσης των αυτοκινήτων.
2. Δεν εποπτεύονται οι χώροι της εισόδου και του εσωτερικού των ιατρείων και των αποχωρητηρίων, τα αποδυτήρια των αθλητών και των διαιτητών, τα γραφεία και κάθε κλειστός χώρος στον οποίο δεν υπάρχει δημόσια πρόσβαση.
Σύμφωνα με το άρθρο 4
1. Όλα τα σήματα από τους εικονολήπτες θα μεταφέρονται σε κλειστό κέντρο ελέγχου, που θα βρίσκεται σε κατάλληλο σημείο των κερκίδων, ώστε να έχει άμεση οπτική επαφή με τον αγωνιστικό χώρο και τις κερκίδες και θα γειτνιάζει ή θα συστεγάζεται με το κέντρο επιχειρήσεων της Ελληνικής Αστυνομίας.
2. "Δυνατότητα πρόσβασης στο οίκημα του κέντρου ελέγχου έχουν μόνο οι χειριστές της Ελληνικής Αστυνομίας και τα εξουσιοδοτημένα από αυτή άτομα μεταξύ των οποίων και ο υπεύθυνος ασφαλείας αγώνων με τον αναπληρωτή του, που προβλέπονται από την παράγραφο 4 του άρθρου 41Δ του Ν. 2725/1999 (ΦΕΚ Α' 121), όπως η παράγραφος αυτή προστέθηκε με το άρθρο 4 του Ν. 3262/2004 (ΦΕΚ Α' 173)".
Περαιτέρω με βάση το αρθρο 6
1. Η χρήση, και η λειτουργία των ηλεκτρονικών συστημάτων εποπτείας ανήκει αποκλειστικά στην Ελληνική Αστυνομία, η οποία έχει τις υποχρεώσεις του υπεύθυνου επεξεργασίας, σύμφωνα με το Ν. 2472/1997.
2. Πριν την έναρξη κάθε αγωνιστικής περιόδου ο οικείος Διευθυντής της Διεύθυνσης Αστυνομίας ή Αστυνομικής Διεύθυνσης, ορίζει με διαταγή του για όλη την αγωνιστική περίοδο τους εξειδικευμένους αστυνομικούς οι οποίοι θα χειρίζονται και θα λειτουργούν το ηλεκτρονικό σύστημα σύμφωνα με τις οδηγίες του αστυνομικού της παραγράφου 3 του άρθρου 5 της παρούσας.
3. Χρόνος λειτουργίας του συστήματος είναι ο οριζόμενος κάθε φορά από την αρμόδια Αστυνομική αρχή χρόνος μεταξύ της έναρξης και της λήξης των μέτρων τάξης και ασφάλειας για την κάθε αθλητική συνάντηση.
Τέλος στο άρθρο 7 ορίζεται
1. Τα δεδομένα, τα οποία έχουν καταγραφεί, αποθηκευτεί, και αναπαραχθεί με οποιοδήποτε τρόπο, τηρούνται και φυλάσσονται από το οικείο Αστυνομικό Τμήμα στην αρμοδιότητα του οποίου υπάγεται η συγκεκριμένη αθλητική εγκατάσταση, σε ειδικά προς τούτο διαμορφωμένο και φυλασσόμενο χώρο.
2. Εάν κατά τη διεξαγωγή της αθλητικής συνάντησης δεν έχουν προκύψει ενδείξεις πράξεων βίας και τέλεσης ποινικών αδικημάτων, το υλικό καταστρέφεται με σχετικό πρωτόκολλο, μετά την πάροδο τριμήνου από την ημερομηνία διεξαγωγής της αθλητικής συνάντησης.
3. Στις περιπτώσεις που έχουν καταγραφεί ενδείξεις βίας και αξιόποινων πράξεων, τα αποθηκευμένα δεδομένα διαβιβάζονται από το αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα στο οικείο πειθαρχικό όργανο και, με τη σχετική δικογραφία, ως προανακριτικό υλικό, στην αρμόδια Εισαγγελική ή Ανακριτική Αρχή, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις και ειδικότερα την παράγραφο 9 του άρθρου 2 του Ν. 4326/2015.
===Ακόμη για την ασφάλεια στους αγωνιστικούς χώρους προβλέπεται ο έλεγχος των προσερχομένων προσώπων-θεατών. Έτσι στο άρθρο 14 παρ.7 εδ. λα’ της ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 38404/2009 - ΦΕΚ 1780/Β'/26.8.2009 προβλέπεται ότι ο έλεγχος για λόγους ασφαλείας των προσερχομένων θεατών στην αθλητική εγκατάσταση εν όψει αθλητικής εκδήλωσης γίνεται με σωματική έρευνα από μέλος του Ιδιωτικού προσωπικού ασφάλειας του ίδιου φύλου με το θεατή. Υποχρεωτικός σωματικός έλεγχος πραγματοποιείται από την Ελληνική Αστυνομία, προσωπικό της οποίας παρίσταται στις θύρες εισόδου της αθλητικής εγκατάστασης ή καλούνται ειδικά προς τούτο. Σε περίπτωση που προσερχόμενος θεατής αρνηθεί το σωματικό έλεγχο, η αστυνομική αρχή ή το Ιδιωτικό προσωπικό ασφάλειας, εφόσον έχει προηγηθεί άρνηση ελέγχου του από την αστυνομική αρχή κατά περίπτωση, δικαιούται να απαγορεύσει την είσοδό του στην αθλητική εγκατάσταση. Με βάση τα ανωτέρω προκύπτει ότι η σωματική έρευνα από το ιδιωτικό προσωπικό ασφάλειας προϋποθέτει τη συναίνεση του θεατή, ενώ από την αστυνομική αρχή είναι υποχρεωτικός και δεν τίθεται ζήτημα συναίνεσης του προσερχόμενου θεατή.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΟΠΑΔΩΝ, ΤΗ ΒΙΑ, ΤΗ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ
Επιμέλεια Λάμπρος Σ.Τσόγκας
Διευθύνων την Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης
===Από την παρακολούθηση της εμπειρικής πραγματικότητας στις βασικές αθλητικές εκδηλώσεις στη χώρα μας, όπου υπάρχει το στοιχείο του ανταγωνισμού, κύρια θέση έχει η θεσμική διαχείριση του ζητήματος των οπαδών των ομάδων, που εμπλέκονται στην αθλητική εκδήλωση, αφού είναι συχνό το φαινόμενο της βίας στους αγωνιστικούς χώρους, ή και σε άλλους χώρους με αφορμή όμως την αθλητική συνάντηση των ομάδων. Έτσι κατά τις παρ. 2 και 3 του άρθρου 1 του ν. 4326/2015, ο αρμόδιος για τον αθλητισμό Υπουργός με αιτιολογημένη απόφασή του που λαμβάνεται έπειτα από γνώμη της ΔΕΑΒ και της οικείας αθλητικής Ομοσπονδίας, μπορεί για λόγους δημόσιας τάξης ή δημοσίου συμφέροντος να αποφασίζει σε εξαιρετικές περιπτώσεις, εκτός των άλλων, τη διακοπή πρωταθλήματος ή οποιασδήποτε αθλητικής εκδήλωσης.
===Εκείνο που πρέπει επίσης να τονιστεί είναι ότι με βάση το άρθρο 56Α ν.2725/1999 οι αθλητικές εγκαταστάσεις κατατάσσονται σε κατηγορίες, ανάλογα με το είδος, το μέγεθος, τη δυναμικότητά τους και την κατηγορία των αγώνων που φιλοξενούν. Στην ομάδα Α1 αντιστοιχούν οι υπαίθριες εγκαταστάσεις χωρίς θεατές ή έως 500 θεατές, σε οικισμούς με πληθυσμό έως 200 κατοίκους, στις οποίες διεξάγονται μόνο προπονήσεις.
Στην Ομάδα Γ1: Υπαίθριες εγκαταστάσεις από 500 έως 5.000 θεατές, όπου διεξάγονται διεθνείς αγώνες ή αγώνες επαγγελματικών κατηγοριών, στην Ομάδα Γ2: Υπαίθριες εγκαταστάσεις με 5.000 θεατές και πάνω, ανεξάρτητα από την κατηγορία των αγώνων, στην Ομάδα ΣΤ οι Κλειστές εγκαταστάσεις με πάνω από 1.000 θεατές, όπου διεξάγονται διεθνείς αγώνες ή αγώνες επαγγελματικών κατηγοριών.
Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού εκδίδει απόφαση με την κατάταξη όλων των εθνικών και ολυμπιακών αθλητικών εγκαταστάσεων.
===Σύμφωνα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση ΥΠΠΟΑ/ΓΔΥΑ/ΔΤΥ/ΤΠΑ ΑΕ/408113/21902/2725/603/2017 ΦΕΚ 3568/Β/10-10-2017 και ειδικότερα με το άρθρο 5 σε αθλητικές εγκαταστάσεις των ομάδων Γ1, Γ2 και ΣΤ εξετάζονται οι τρόποι προφύλαξης των αθλουμένων από πράξεις βίας. Ειδικότερα ελέγχεται η εξασφάλιση της προϋπόθεσης να μη διασταυρώνονται οι διαδρομές των αθλουμένων με αυτές των θεατών στην εγκατάσταση και να μη συνυπάρχουν στους ίδιους χώρους κατά τη διάρκεια των αγώνων. Για τον λόγο αυτό οι είσοδοι και έξοδοι των αθλητών στην αθλητική εγκατάσταση πρέπει να είναι διαφορετικές από αυτές των θεατών. Το ίδιο ισχύει, αν τα αποδυτήρια αποτελούν ανεξάρτητο κτίριο μέσα στην αθλητική εγκατάσταση, οπότε πρέπει να υπάρχει ιδιαίτερη προστασία του από τους θεατές, με κατάλληλη περίφραξη ή κάθε άλλο πρόσφορο μέσον. Για την προφύλαξη των αθλουμένων, ο αγωνιστικός χώρος πρέπει να διαχωρίζεται από τους θεατές με κιγκλίδωμα ή άλλη κατάλληλη διαμόρφωση (τάφρος, υψομετρική διαφορά κ.λπ.), με τρόπο τέτοιο, που να αποκλείει ή να αποτρέπει την είσοδο θεατών σε αυτόν από οποιοδήποτε σημείο.
Ακόμη στο άρθρο 20 της εν λόγω ΚΥΑ ορίζεται ότι η άδεια διεξαγωγής της αθλητικής συνάντησης εκδίδεται από εφόσον η αθλητική εγκατάσταση διαθέτει την προβλεπόμενη στην προαναφερόμενη διάταξη άδεια λειτουργίας, όπου αυτή απαιτείται, ή την βεβαίωση καταλληλότητας. Η άδεια διεξαγωγής αναφέρει την αθλητική συνάντηση, τις αγωνιζόμενες ομάδες ή σωματεία, την αθλητική εγκατάσταση, την ημερομηνία και την ώρα τέλεσης της συνάντησης. Για την έκδοση της άδειας διεξαγωγής της αθλητικής συνάντησης, απαιτείται ο χρήστης (διοργανωτής ή γηπεδούχος) να έχει εξασφαλίσει τη χρήση της αθλητικής εγκατάστασης κατά την ημέρα και ώρα της διεξαγωγής της αθλητικής συνάντησης από τη διοίκηση της αθλητικής εγκατάστασης. Η άδεια κοινοποιείται στην οικεία αστυνομική ή κατά περίπτωση λιμενική αρχή τουλάχιστον πέντε (5) ημέρες πριν από τη διεξαγωγή της αθλητικής συνάντησης. Είναι δυνατόν η άδεια διεξαγωγής να περιλαμβάνει περισσότερες αθλητικές συναντήσεις, στην ίδια αθλητική εγκατάσταση και στα πλαίσια της ίδιας διοργάνωσης.
===Περαιτέρω στην Υπουργική Απόφαση 38404/2009 - ΦΕΚ Β-1780/26-8-2009 σχετικά με την έγκριση του ενιαίου κανονισμού ασφάλειας αθλητικών εκδηλώσεων και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 7 προσδιορίζεται ότι εμπλεκόμενοι φορείς εκτελούν τα θεσμικά τους καθήκοντα κάθετα και οριζόντια. Όταν απαιτηθεί να υπάρξει διαλειτουργικότητα και συντονισμός μεταξύ των εμπλεκομένων, τότε όλοι εντάσσονται κάτω από τις οδηγίες του αρμόδιου για την αντιμετώπιση συγκεκριμένου κάθε φορά θέματος, όπως αυτός καθορίζεται στην ισχύουσα νομοθεσία, ο οποίος κατά περίπτωση είναι:
α) Για θέματα ασφάλειας και πρόληψης αναταραχών, η Ελληνική Αστυνομία.
β) Για τη διατήρηση της ευταξίας - ταξιθεσίας αποφυγή συνωστισμού, ελέγχου εισόδου θεατών, το ιδιωτικό προσωπικό ασφαλείας, και εφ' όσον χρειασθεί και το αστυνομικό προσωπικό.
γ) Για θέματα αθλητικής - αγωνιστικής φύσεως, η διοργανώτρια Αρχή και ο παρατηρητής αγώνα της αθλητικής εκδήλωσης.
δ) Για θέματα διάσωσης, πυρόσβεσης και για την αντιμετώπιση φυσικών ή τεχνολογικών καταστροφών, το Πυροσβεστικό Σώμα και η Γ.Γ.Π.Π.. Εάν υπάρχουν φυσικές ή τεχνολογικές καταστροφές που επηρεάζουν γενικότερα την περιοχή και όχι μόνο την αθλητική εγκατάσταση, θα έχουν εφαρμογή τα προβλεπόμενα σχέδια περί πολιτικής προστασίας, σύμφωνα με τον ν. 3013/2002.
ε) Για θέματα υποχρεωτικής - βίαιης εκκένωσης σταδίου για λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας η Ελληνική Αστυνομία.
στ) Για λοιπά θέματα εκκένωσης λόγω καταστροφής, δολιοφθοράς κλπ ο ιδιοκτήτης ή χρήστης του γηπέδου σύμφωνα με σχέδιο εκκένωσης, το οποίο συντάσσεται με ευθύνη του βάσει των οικείων κανονισμών και ιδιαιτεροτήτων του αθλήματος και πιστοποιείται από την οικεία διοργανώτρια αρχή.
ζ) Για άμεση παροχή πρώτων βοηθειών και διακομιδή τραυματιών, το ΕΚΑΒ.
===Εκείνο που πρέπει ιδιαίτερα να αναφερθεί είναι ότι με το άρθρο 5 Ν.4049.2012 προβλέφθηκαν διοικητικά μέτρα κατά της βίας στα γήπεδα. Έτσι Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, που εκδίδεται μετά από εισήγηση της Δ.Ε.Α.Β. και της ΕΛ.ΑΣ., μπορεί για λόγους δημοσίας τάξης ή δημοσίου συμφέροντος να αποφασίζεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις:
α. η απαγόρευση διάθεσης εισιτηρίων για οποιαδήποτε αθλητική εκδήλωση ή η αναβολή οποιασδήποτε αθλητικής εκδήλωσης,
β. η απαγόρευση μετακίνησης οπαδών στην έδρα αντίπαλης ομάδας διαρκώς ή πρόσκαιρα
γ. η αλλαγή του τόπου διεξαγωγής μιας αθλητικής εκδήλωσης, μετά από γνώμη της διοργανώτριας αρχής,
δ. η λήψη κάθε πρόσφορου προληπτικού μέτρου, αν τούτο κρίνεται αναγκαίο, για την αποτροπή σοβαρής διατάραξης της Δημόσιας Τάξης.
=== Επιπρόσθετα με το άρθρο 7 ν.4049/2012 που τροποποίησε το άρθρο 41Δ Ν.2725/1999 υιοθετήθηκαν περαιτέρω μέτρα με διοικητικές και ποινικές κυρώσεις στο θέμα των οργανωμένων μετακινήσεων οπαδών ομάδων. Κατά την παράγραφο 6 η αρμόδια αστυνομική αρχή αποκλείει την πρόσβαση στην αθλητική εγκατάσταση ομάδων φιλάθλων που δεν διαθέτουν εισιτήρια επικείμενης αθλητικής συνάντησης ή τα προμηθεύτηκαν κατά παράβαση των διατάξεων που ισχύουν. Επίσης αποκλείει την πρόσβαση στην αθλητική εγκατάσταση προσώπων που βρίσκονται σε προφανή κατάσταση μέθης ή υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών ή κατέχουν εισιτήρια και προσέρχονται στην αθλητική εγκατάσταση. Κατά την παράγραφο 8εδ.α. τα αθλητικά σωματεία, Α.Α.Ε. ή Τ.Α.Α. οφείλουν να μισθώνουν το μαζικό μέσο μεταφοράς που πρόκειται να χρησιμοποιήσουν οι οπαδοί τους μέλη Λεσχών Φίλων, προκειμένου να προσέλθουν ή να αποχωρήσουν οργανωμένα από μία αθλητική συνάντηση. Ως οργανωμένη μετακίνηση νοείται και η καθ' οιονδήποτε τρόπο οργάνωση ταυτόχρονης μετακίνησης με περισσότερα μεταφορικά μέσα ιδιωτών, αν η έκταση και η μορφή της μετακίνησης αυτής προσιδιάζει σε μαζική μετακίνηση οπαδών για την παρακολούθηση αθλητικής συνάντησης της ομάδας τους σε αντίπαλη έδρα. Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, ύστερα από γνώμη της Δ.Ε.Α.Β. και της ΕΛ.ΑΣ., μπορεί, εάν συντρέχουν σοβαροί λόγοι διαφύλαξης της δημόσιας τάξης, να απαγορεύεται η οργανωμένη μετακίνηση φιλάθλων. Κατά το εδάφιο β της παραγράφου 8 η διενέργεια οργανωμένης μετακίνησης οπαδών από μη δικαιούμενους προς τούτο ή η παραβίαση της απαγόρευσης οργανωμένης μετακίνησης επισύρει για τον διοργανωτή της μετακίνησης, τον ιδιοκτήτη, εφόσον γνώριζε ότι διαθέτει το μεταφορικό του μέσο για παρανόμως οργανωθείσα μετακίνηση, το μισθωτή του μεταφορικού μέσου και τον οδηγό αυτού ποινή φυλάκισης μέχρι τριών ετών και χρηματική ποινή. Αν η συντελεσθείσα παράνομη μετακίνηση έχει ως συνέπεια τη δημιουργία σοβαρών επεισοδίων ή άλλων πράξεων βίας που τιμωρούνται σύμφωνα με το άρθρο 41ΣΤ του ν. 2725/1999, ο διοργανωτής της μετακίνησης και ο χρήστης του μεταφορικού μέσου τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών. Οι εν γνώσει τους μετέχοντες σε παράνομα οργανωμένη μετακίνηση οπαδών τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης μέχρι ενός έτους και χρηματική ποινή. Σε περίπτωση υποτροπής ή εάν κατά την μετακίνηση βρέθηκαν όπλα, εύφλεκτες ύλες, εκρηκτικά, ναρκωτικές ουσίες και γενικώς αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής αθλητικής εκδήλωσης, η ποινή που επιβάλλεται στους κατέχοντες αυτά για τις πράξεις των προηγούμενων περιπτώσεων δεν μετατρέπεται σε χρηματική, δεν αναστέλλεται και δεν συγχωνεύεται με ποινές που επιβάλλονται για άλλες πράξεις.
Τέλος κατά την παράγραφο 19 του άρθρου 41Δ οι διοικήσεις των διοργανωτριών αρχών των πρωταθλημάτων και των γηπεδούχων ομάδων έχουν δικαίωμα με απόφασή τους να απαγορεύουν αιτιολογημένα την είσοδο σε συγκεκριμένη αθλητική εκδήλωση σε κάθε πρόσωπο, το οποίο, κατ' εκτίμηση των περιστάσεων και της συμπεριφοράς του, ενδέχεται να δημιουργήσει επεισόδια σε αυτή και ιδίως σε πρόσωπα που έχουν παραβιάσει τους κανονισμούς ασφαλείας ή κρίνονται ύποπτα διάπραξης αδικημάτων σχετιζόμενων με τη βία στα γήπεδα ή αρνούνται τη σωματική έρευνα από το προσωπικό ασφαλείας των γηπέδων ή βρίσκονται υπό την επήρεια ουσιών και αλκοόλ. Η απόφαση αυτή, η οποία πρέπει να εδράζεται σε αντικειμενικά στοιχεία, γνωστοποιείται στην επιτόπια αστυνομική δύναμη.
=== Το ζήτημα της διαύγειας στους αθλητικούς αγώνες αποτελεί μέριμνα και του ευρωπαίου νομοθέτη και έτσι αξίζει να αναφερθεί η πρόταση του Συμβουλίου για την υπογραφή, εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τη χειραγώγηση των αθλητικών αγώνων όσον αφορά θέματα που δεν άπτονται του ουσιαστικού ποινικού δικαίου και της δικαστικής συνεργασίας σε ποινικές υποθέσεις Το σχετικό κείμενο συντάχθηκε στο Magglingen/Macolin, την 18η Σεπτεμβρίου 2014
Κατά το άρθρο 15 κάθε συμβαλλόμενο μέρος εξασφαλίζει ότι οι οικείοι εθνικοί νόμοι καθιστούν δυνατή την επιβολή ποινικών κυρώσεων για τη χειραγώγηση αθλητικών αγώνων, όταν αυτή εμπεριέχει πρακτικές καταναγκασμού, διαφθοράς ή εξαπάτησης, όπως καθορίζονται από το εθνικό του δίκαιο.
Κατά το άρθρο 16 κάθε συμβαλλόμενο μέρος θεσπίζει όποια νομοθετικά ή άλλα μέτρα ενδέχεται να είναι αναγκαία για τον χαρακτηρισμό ως ποινικών αδικημάτων, δυνάμει του οικείου εθνικού δικαίου, των πρακτικών της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για το ξέπλυμα, την έρευνα, την κατάσχεση και δήμευση προϊόντων εγκλήματος και για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας (2005, CETS αριθ. 198), στο άρθρο 6 παράγραφος 1 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά του διακρατικού οργανωμένου εγκλήματος (2000) ή στο άρθρο 23 παράγραφος 1 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά της διαφθοράς (2003), όταν το κύριο αδίκημα αποφέρει κέρδος και σε κάθε περίπτωση, σε περιπτώσεις εκβιασμού, διαφθοράς και απάτης. Στον καθορισμό του φάσματος των αδικημάτων που θα καλύπτονται ως κύρια αδικήματα κάθε συμβαλλόμενο μέρος δύναται να αποφασίζει, σύμφωνα με το οικείο εθνικό δίκαιο, τον τρόπο προσδιορισμού των αδικημάτων αυτών και της φύσης τυχόν συγκεκριμένων στοιχείων που τα καθιστούν σοβαρά. Κάθε συμβαλλόμενο μέρος εξετάζει την ένταξη της χειραγώγησης αθλητικών αγώνων στο οικείο πλαίσιο για την πρόληψη της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, απαιτώντας από τους φορείς εκμετάλλευσης αθλητικού στοιχήματος να εφαρμόζουν δέουσα επιμέλεια ως προς τους πελάτες, να τηρούν αρχεία και να υπόκεινται σε απαιτήσεις αναφοράς.
Τέλος στο άρθρο 18 καθορίζεται η εταιρική ευθύνη και έτσι ορίζεται ότι κάθε συμβαλλόμενο μέρος θεσπίζει όποια νομοθετικά ή άλλα μέτρα ενδέχεται να είναι αναγκαία για να εξασφαλίσει ότι τα νομικά πρόσωπα μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνα για αδικήματα της σύμβασης, τα οποία διαπράττονται προς όφελός τους από οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο, το οποίο ενεργεί είτε ατομικά είτε ως μέλος οργάνου του νομικού προσώπου, και που κατέχει ηγετική θέση στο νομικό πρόσωπο, με βάση:
α εξουσία εκπροσώπησης του νομικού προσώπου·
β εξουσία λήψης αποφάσεων εξ ονόματος του νομικού προσώπου·
γ εξουσία άσκησης ελέγχου εντός του νομικού προσώπου.
Με την επιφύλαξη των αρχών δικαίου του συμβαλλόμενου μέρους, η ευθύνη ενός νομικού προσώπου μπορεί να είναι ποινική, αστική
===Η διάταξη που στο εσωτερικό μας δίκαιο προστατεύεται η καθαρότητα του αποτελέσματος μιας αθλητικής εκδήλωσης είναι αυτή του άρθρου 132 ν.2725/1999. Ειδικότερα:
1. Όποιος παρεμβαίνει με αθέμιτες ενέργειες, με σκοπό να επηρεάσει την εξέλιξη, τη μορφή ή το αποτέλεσμα αγώνα οποιουδήποτε ομαδικού ή ατομικού αθλήματος, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή από εκατό χιλιάδες (100.000) έως πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ.
Σχόλια:Επομένως με βάση την εν λόγω διάταξη τιμωρείται όποιος αναπτύσσει μια πρωτοβουλία μεσολάβησης με πράξη που δεν στηρίζεται σε κανόνα δικαίου και επιδιώκει με τη συμπεριφορά αυτή να μεταβάλει τη ροή, τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και την τελική έκβαση αθλήματος.
2. Όποιος, για τον ίδιο σκοπό, απαιτεί ή δέχεται δώρα ή άλλα ωφελήματα ή οποιαδήποτε άλλη παροχή ή υπόσχεση αυτών τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηματική ποινή από διακόσιες χιλιάδες (200.000) έως ένα εκατομμύριο (1.000.000) ευρώ.
Σχόλια: Στην παράγραφο αυτή ποινικοποιείται η αξίωση λήψης, η λήψη οποιασδήποτε φύσης δώρου, κέρδους, ανταμοιβής ή αξίωση ή λήψη της υπόσχεσης για όφελος χωρίς να συνδέεται αιτιωδώς με τη διενέργεια παράνομης ή νόμιμης πράξης αλλά αρκεί να συνδέεται με την επιδίωξη να να μεταβάλει τη ροή, τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και την τελική έκβαση αθλήματος. Τούτο έχει ως ευεργετική συνέπεια τη διεύρυνση των ορίων στο φυσικό υποκείμενο τέλεσης της πράξης.
3. Με την ίδια ποινή της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου τιμωρείται και όποιος για τον ίδιο σκοπό κατά την παράγραφο αυτή προσφέρει, δίνει ή υπόσχεται σε αθλητή, προπονητή, διαιτητή ή διοικητικό παράγοντα ή άλλο πρόσωπο που συνδέεται με οποιονδήποτε τρόπο με τον αθλητή, τον διαιτητή, το σωματείο, την Α.Α.Ε. ή το Τ.Α.Α., δώρα, ωφελήματα ή άλλες οποιεσδήποτε παροχές.
Σχόλια: Στην παράγραφο αυτή τιμωρείται οποιοσδήποτε έχει την ενεργητική πρωτοβουλία της δωροδοκίας, δηλαδή αυτός που θέτει στη διάθεση του άλλου, που παραδίδει ή αναλαμβάνει την υποχρέωση να δώσει σε συγκεκριμένο όμως κύκλο προσώπων δηλαδή αθλητή, προπονητή, διαιτητή ή διοικητικό παράγοντα ή άλλο πρόσωπο που συνδέεται με οποιονδήποτε τρόπο με τον αθλητή, τον διαιτητή, το σωματείο, την Α.Α.Ε. ή το Τ.Α.Α οφέλη με την επιδίωξη να μεταβληθεί η ροή, τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και η τελική έκβαση αθλήματος.
4. Εάν από την αξιόποινη πράξη των προηγούμενων παραγράφων 1 έως 3 επιτεύχθηκε ο σκοπός που επιδίωκε ο δράστης ή αν ο αγώνας το αποτέλεσμα του οποίου αλλοιώνεται περιλαμβάνεται σε στοιχηματικές διοργανώσεις του εσωτερικού ή εξωτερικού, τότε ο δράστης τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών.
Σχόλια: Πρόκειται για τη διακεκριμένη περίπτωση των αξιόποινων συμπεριφορών των παραγράφων 1-3, αφού πια όταν η επιδίωξη να μεταβληθεί η ροή, τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και η τελική έκβαση αθλήματος με καθέναν από τους ανωτέρω τρόπους καταστεί δυνατή ή όταν άλλαξε με τους τρόπους των άρθρων 1-3 το αποτέλεσμα του αγώνα που εμπίπτει στις στοιχηματικές που διοργανώνονται επίσημα στην ελλάδα και στην αλλοδαπή, τότε η πράξη αποκτά κακουργηματικό χαρακτήρα.
Στην παράγραφο 5 προσδιορίζονται ευεργετικά μέτρα για κάποιον από τους υπαιτίους των πράξεων των παραγράφων 1-4 και έτσι αν κάποιος από τους υπαίτιους των πράξεων των παραγράφων 1 έως 4 καταστήσει δυνατή με αναγγελία στην αρχή την πρόληψη της διάπραξης ενός από τα σχεδιαζόμενα εγκλήματα ή με τον ίδιο τρόπο συμβάλει ουσιωδώς στην τιμωρία τους, απαλλάσσεται από την ποινή για τις πράξεις αυτές. Αν δεν έχει ακόμη ασκηθεί ποινική δίωξη, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών με αιτιολογημένη διάταξή του απέχει από την άσκηση της ποινικής δίωξης κατά του προσώπου αυτού, αν, δε, το πρόσωπο αυτό έχει ήδη τελέσει κάποιο από τα διωκόμενα εγκλήματα των παραγράφων 1 ως 4, το δικαστήριο επιβάλλει σε αυτόν ποινή ελαττωμένη κατά το άρθρο 83 του Ποινικού Κώδικα.
===ΟΙ διατάξεις του άρθρου 41ΣΤ Ν.2725/1999 σύμφωνα με τη μελέτη του Θεόφιλου Παπαδόπουλου (δημ. Ποιν.Δικ) εφαρμόζονται τουλάχιστον στις επίσημες αθλητικές εκδηλώσεις, που τελούνται σε θεσμούς, τους οποίους διοργανώνει η οικεία ομοσπονδία του αθλήματος, και κατά τον εσωτερικό κανονισμό της αλλά και κατά τον κανονισμό παιδιάς του αθλήματος, όπως τον καθορίζει η εκάστοτε διεθνής ομοσπονδία, τηρείται φύλλο αγώνα. Συμπεριλαμβάνονται όμως και οι φιλικές συναντήσεις προετοιμασίας, οι οποίες τελούνται υπό τη σχετική επίβλεψη της οικείας αθλητικής ομοσπονδίας και έχουν τεθεί υπόψη της εκάστοτε Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας . Δεν υπάρχει έδαφος ερμηνευτικής αποδοχής περιπτώσεων, όπως μια προπόνηση ή ένας (απλός και όχι επίσημος) φιλικός αγώνας προετοιμασίας, που καθορίστηκε ανάμεσα στους προπονητές δύο ομάδων ευκαιριακά ή ενδεχομένως και μυστικά, αφού από τα πράγματα δεν υπάρχει η ανακοίνωση της συνάντησης προς τρίτους οπαδούς ή φιλάθλους, ώστε να ενεργοποιείται η διάταξη του άρθρου 41ΣΤ.
===Επιπλέον πρέπει να αναζητηθούν ερμηνευτικές προσεγγίσεις για επιμέρους ζητήματα.
1ον. Μια αθλητική εκδήλωση αρχίζει όταν ο διαιτητής του αγώνα (ή ο υπεύθυνος για τη διεξαγωγή του εκάστοτε αγωνίσματος) σηματοδοτεί την έναρξη αυτού με τον τρόπο που προβλέπεται από τους οικείους κανονισμούς. Στην περίπτωση που από τον κανονισμό του συγκεκριμένου αγωνίσματος οριοθετείται χρονικά η διάρκειά του, ο αγώνας ολοκληρώνεται μετά το πέρας του προκαθορισμένου χρονικού διαστήματος (π.χ. αγώνας καλαθοσφαίρισης), ενώ όταν το αγώνισμα επιτρέπεται να φτάσει στο τέλος του με την ανάδειξη του νικητή π.χ. στα πλαίσια αγωνισμάτων που διεξάγονται σε ρινγκ), αυτή αποτελεί το χρονικό σημείο λήξης του.
Ζήτημα γεννάται με τις προβλεπόμενες ή μη διακοπές που πραγματοποιούνται στα πλαίσια μιας αθλητικής εκδήλωσης. Εντάσσονται στη διάρκεια του αγώνα με την έννοια της παρ. 1 του άρθρου 41 ΣΤ΄, έτσι ώστε, εάν τελεστούν κατά τη διάρκεια αυτών οι αξιόποινες πράξεις της ίδιας παραγράφου, να τιμωρούνται από τον ίδιο νόμο ή όχι.
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι αναμφίβολα καταφατική. Αθλητική εκδήλωση χωρίς διακοπές δεν υφίσταται. Κατά συνέπεια, η κάθε μορφής διακοπή (: για την ξεκούραση των αθλητών ή λόγω τεχνικών προβλημάτων που ανακύπτουν ή με αφορμή τον τραυματισμό ενός αθλητή) δεν μπορεί παρά να εντάσσεται στη διάρκεια της αθλητικής εκδήλωσης. Στις περιπτώσεις αυτές, ο αγώνας δεν λήγει, αλλά απλώς σταματά για ένα μικρό χρονικό διάστημα, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της διάρκειας της όλης εκδήλωσης και οι αξιόποινες πράξεις που τυχόν λαμβάνουν χώρα στα πλαίσια αυτών των χρονικών σημείων τιμωρούνται ως εγκλήματα που τελούνται κατά τη διάρκεια των αθλητικών εκδηλώσεων.
2ον Από τη γραμματική ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 41 ΣΤ΄ παρ. 1 περ. α΄ του N 2725/1999 προκύπτει ότι τα αντικείμενα που ο δράστης ρίχνει προς τον αγωνιστικό χώρο ή εναντίον άλλου πρέπει να είναι τέτοιου είδους, ώστε να μπορούν να προκαλέσουν έστω και ελαφρά σωματική βλάβη σε άλλο πρόσωπο. Περαιτέρω, ένα αντικείμενο πρόσφορο να προκαλέσει την παραπάνω βλάβη, είναι αρκετό να επισύρει την τιμωρία εκείνου που το ρίχνει στον αγωνιστικό χώρο ή εναντίον άλλου, ακόμη κι αν τελικά ο φερόμενος ως δράστης αστόχησε ή, αν και βρήκε το στόχο του, δεν προκάλεσε την ενδεχόμενη βλάβη. Το συμπέρασμα αυτό και λογικό είναι και αναμενόμενο. Ο νομοθέτης με την τυποποίηση του ως άνω εγκλήματος τιμωρεί τη ρίψη αντικειμένων, χωρίς προφανώς να αξιώνει η ενέργεια αυτή, για να είναι αξιόποινη, να έχει προκαλέσει έστω και ελαφρά σωματική βλάβη σε άλλον (βλ. σχετ. Φ. Ράπτη, «Βία στα γήπεδα Ποιν.Δικ Ιανουάριος 2007). Με την υπ’αριθ. 1483/2002 απόφαση του ΑΠ κρίθηκε ότι δεν είναι αναγκαίο για το Δικαστήριο να αιτιολογήσει η προσβαλλόμενη απόφαση με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να προκαλέσουν σωματικές κακώσεις σε τρίτους τα τροχιοδεικτικά φυσίγγια πολεμικού τυφεκίου διαμετρήματος 7,62, που έφερε η κατηγορούμενη κατά την είσοδό της σε αθλητικό χώρο, ενόψει ποδοσφαιρικού αγώνα.
3ον. Για την έννοια της βιαιοπραγίας πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το άρθρο 41 ΣΤ΄ του N 2725/1999 αρκεί να τιμωρηθεί ο δράστης αν προέβη σε βιαιοπραγία κατά άλλου, ανεξάρτητα εάν από τη βιαιοπραγία επήλθε σωματική βλάβη σε άλλο πρόσωπο. Κατά την ερμηνεία του καθηγητή Μανωλεδάκη βιαιοπραγία είναι η κακοποίηση στο σώμα άλλου, όπως το σπρώξιμο, το τράβηγμα, το σχίσιμο του ρούχου, η πίεση της παλάμης στο πρόσωπο του άλλου, όχι όμως το φτύσιμο, που αποτελεί έργω εξύβριση.
===Ένα ζήτημα που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι η τύχη της έφεσης και η προθεσμία αυτής όσον αφορά το αναστολή της ποινής φυλάκισης και της παρεπόμενης ποινής. Με βάση την παράγραφο 8 εδ. Β’ του άρθρου 41 ΣΤ Ν.Σ725/1999 η προθεσμία για την άσκηση έφεσης κατά της καταδικαστικής απόφασης και η άσκηση εφέσεως δεν αναστέλλουν την εκτέλεσή της. Η παρεπόμενη ποινή, που επιβλήθηκε ουδέποτε αναστέλλεται. Πλην όμως τούτη η πρόβλεψη υποχωρεί μπροστά στην τροποποίηση του άρθρου 497 ΚΠΔ με το άρθρο 27 Ν.3904/2010, ενόψει μάλιστα της ειδικής μνείας στο άρθρο 34 Ν.3904/2010, ότι οποιαδήποτε αντίθετη ρύθμιση με τις προβλέψεις του Ν.3904/201 θεωρείται ότι καταργήθηκε. Η ίδια λύση πρέπει να δοθεί και σε άλλο δικονομικής φύσης ζήτημα, αυτό της καθ’υλην αρμοδιότητας, αφού με βάση την παράγραφο 8 εδ.α του άρθρου 41ΣΤ αρμόδιο Δικαστήριο είναι το Τριμελές Πλημ/κείο, με βάση όμως τις τροποποιήσεις των άρθρων 109επ. ΚΠΔ με το Ν.3904/2010 η καθ’ύλην αρμοδιότητα καθιερώνεται για το Μονομελές Πλημ/κείο.
Άξιες μνείας είναι ακόμη δύο δικονομικές προβλέψεις στο άρθρο 41ΣΤ. Κατά τα οριζόμενα στο εδάφιο δ’ της παραγράφου 8 σε περίπτωση αναβολής ή διακοπής της εκδίκασης των αδικημάτων του εν λόγω άρθρου , το Δικαστήριο μπορεί να επιβάλλει ως περιοριστικό όρο την υποχρέωση εμφάνισης του κατηγορουμένου στο αστυνομικό τμήμα της κατοικίας ή διαμονής του υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις της παραγράφου 7 του άρθρου 41ΣΤ. Η παραβίαση του περιοριστικού όρου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι ενός έτους, η οποία δεν αναστέλλεται και δεν μετατρέπεται σε χρηματική.» Τέλος κατά τα οριζόμενα στην παράγραφο 9 η αυτόφωρη διαδικασία των δεν εφαρμόζεται για πλημμελήματα, αν η πράξη στρέφεται κατά της τιμής ή αφορά βλάβη της υγείας και φέρεται ότι διαπράχθηκε από διαιτητή οποιουδήποτε αθλήματος ή βοηθό του κατά την εκτέλεση των σχετικών με τον αγώνα καθηκόντων τους, ή από αθλητή κατά τη συμμετοχή του σε αθλητική συνάντηση.
===Τέλος για την ασφάλεια στους αγωνιστικούς χώρους προβλέπεται ο έλεγχος των προσερχομένων προσώπων-θεατών. Έτσι στο άρθρο 14 παρ.7 εδ. λα’ της ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 38404/2009 - ΦΕΚ 1780/Β'/26.8.2009 προβλέπεται ότι ο έλεγχος για λόγους ασφαλείας των προσερχομένων θεατών στην αθλητική εγκατάσταση εν όψει αθλητικής εκδήλωσης γίνεται με σωματική έρευνα από μέλος του Ιδιωτικού προσωπικού ασφάλειας του ίδιου φύλου με το θεατή. Υποχρεωτικός σωματικός έλεγχος πραγματοποιείται από την Ελληνική Αστυνομία, προσωπικό της οποίας παρίσταται στις θύρες εισόδου της αθλητικής εγκατάστασης ή καλούνται ειδικά προς τούτο. Σε περίπτωση που προσερχόμενος θεατής αρνηθεί το σωματικό έλεγχο, η αστυνομική αρχή ή το Ιδιωτικό προσωπικό ασφάλειας, εφόσον έχει προηγηθεί άρνηση ελέγχου του από την αστυνομική αρχή κατά περίπτωση, δικαιούται να απαγορεύσει την είσοδό του στην αθλητική εγκατάσταση. Με βάση τα ανωτέρω προκύπτει ότι η σωματική έρευνα από το ιδιωτικό προσωπικό ασφάλειας προϋποθέτει τη συναίνεση του θεατή, ενώ από την αστυνομική αρχή είναι υποχρεωτικός και δεν τίθεται ζήτημα συναίνεσης του προσερχόμενου θεατή.